నేను పుట్టి అప్పటికీ 4 నెలలు అయ్యింది అప్పట్లో డాడ్ కి బుల్లెట్ ఉండేది..డాడ్ వాళ్ల ఉరీనుంచి అమ్మ వాళ్ల ఇంటికి వెళ్తుంది…అమ్మకి పిల్లల్ని ఎత్తుకుని బండి మీద కూర్చోడం ఫర్స్ట్ టైమ్ అన్న మాట…నన్ను టర్కీ టవల్ లో జాగర్త గా చూట్టి పట్టుకుని కూర్చుంది అంట డాడ్ అమ్మ మేఘాలలో తెలిపొమ్మని పాట పాడుకుంటూ వస్తున్నారు…ఇంకా మామయ్య వాళ్ల ఉరు 5కేయెమ్ ఉంది అనగా అక్కడ చెట్టు కింద ఆంజనేయ స్వమయ్ గుడి ఉంది..అక్కడ డాడ్ బండి కి గేదలు అడ్డం వస్తే బ్రేక్ వేశారు అంట అమ్మ డామ్ అని కింద పడటం నేను ఎగిరి తుప్పలలో పడటం అంత స్ప్లిట్ ఆఫ్ సెకెండ్స్ లో అయ్యీపోయింది అంట డాడ్ వెంటనే లేచి అమ్మని లేపి పాప ఎక్కడ అని చూట్టు చూసుకుంటే మనం తుప్పలొ ఉన్నాం హ్యాపీ గా…మరి ఏమైందో నన్ను దగ్గరకి తీసుకుని దెబ్బలు ఎం లేవు అని అనుకున్నారు కానీ నేను ఉలుకు ఏడుపు లేకుండా పడి ఉన్న..అమ్మ కి ఏమైందో అర్ధం కాక ఏడుపు స్టార్ట్ నన్ను గుడి లో దేవుడు ముందు పెట్టి ఏడుపు ఆంట ఈలోగా నేను బ్యార్ర్ర్ర్ మని లేచా మరి తీసుకెళ్ళి కింద పడుకో పెట్టింది చీమ గట్టిగా ఒక ముద్దు పెట్టింది…ఇంకా అమ్మ కి నేను ఏద్చను అని ఎంత సంబర పడిందో ఆంట…ఇప్పటికీ చెప్తుంది నువ్వు పడింది ఇక్కడే నే అని….
అప్పుడు నాకు 4-5 యియర్స్ ఏజ్ ఉంటుంది…మామయ్య వాళ్ల ఇంటికి వెళ్ళాం ఏదో పండగకి…మామయ్య కు ఇద్దరు ఆమ్యాయూలు…మేము ఇద్దరము…నల్లుగురం కలిసి ఇల్లు పీకి పందిరి వేసే వాళ్ళం…ఒక రోజు ఈవ్నింగ్..బయట వాకిలి లో నవారు మంచం వేశారు కూర్చోడానికి అని…మేము దాని మీద కూర్చుని కబుర్లు చెప్పుకుంటూ ఆటలు మొదలు పెట్టాం..మా మామయ్య వల్ల పెద్ద అమ్మాయి సునీత లేచి మంచం మీద ఒక మూల నుంచుని ముందుకు దుకింది అన్న మాట అలా పడటం లో నవారు మంచం కావడం తో కొంచెం పైకి లేచి మళ్లీ పడింది ఇంకా మేము ముగ్గురం స్టార్ట్ చేశాం అలా పడటం…వాళ్ళు అంటే బక్క పిల్లలు పడితే లెస్తరు మనం కొంచెం లడ్డూస్ కదా పడటం పడటం మళ్లీ లేవలేదు లెఫ్ట్ హాండ్ కి రాడ్ తగిలింది….అంతే ఏడుపు స్టార్ట్…అమ్మ వాళ్ళు చూసి చెయ్య విరిగినట్లు ఉంది అని రిక్క్షా లో హాస్పిటల్ కి తీసుకు వెళ్లారు …మామయ్య వల్ల ఉరిళో హాస్పిటల్ లేదు అప్పట్లో 25కేయెమ్ వెళ్ళాలి హాస్పిటల్ కోసం…ఈ దారి అంత నేను ఏడుస్తూనే ఉన్న…అమ్మ వాళ్ళు ఓదార్చడానికి తినమని ఏదో ఒకటి ఇవ్వడం నేను అవి తింతూనే ఏద్చను అంట…
డాక్టర్ దగ్గరికి తీసుకు వచ్చారు ఆయన కట్టు వెయ్యాలి ఇంజెక్షన్ చెయ్యాలి అన్నారు…మనకి ఇంజెక్షన్ అంటే భయం ఇంకా నేను కాళ్ళు టప టప కొడుతూ బెడ్ మీద ఒకటే ఏడుపు..నా ఏడుపు కి అలా కదులుతూ ఉంటే ఆయన కట్టు వెయ్యలెక చిరాకు వచ్చి నట్లు ఉంది పాపం…నర్స్ ని పిలిచి ఈ పిల్ల కాళ్ళా దగ్గర సూధులు పట్టుకు నుంచో కదిలితే అవి . అప్పుడు తెలుస్తుంది అని అన్నారు అంటే నేను ఇంకా ఫ్రీగే అయిపోయ…
ఈ ఇన్సిడెంట్ అమ్మ అందరికి చెప్పి తెగ్గ నవ్వేదీ…అందరు అలానే నవ్వెవారు బండ పిల్ల అని..
తర్వాత 5వ క్లాస్ కి వచ్చాక సైకల్ నేర్చుకోవడం స్టార్ట్ చేసా ఏవెరీ హెల్ప్ లేకుండా బాగానే నేర్చుకున్న అబ్బాయాల్తో పోటీ పడి మరి తొక్కెదన్ని..వాళ్ళు సీట్ మీద కూర్చోకుండా నుంచుని తొక్కెవాళ్ళు ఆది నాకు కొంచెం కష్టం గా ఉండేది...ఒకరోజు ఆది వచ్చేసింది ఆ ఆనంధం లో చాల్ ఫాస్ట్ గా తొక్కుతున్న... స్పీడ్ బ్రేకర్ ని గమనించ లేదుకాళ్ళు కి గట్టిగా తగిలింది..గోరు ఉడిపోయింది..
తర్వాత 7త్ క్లాస్ లో లూన...మా అంకల్ ది నేర్పమని ఎన్ని సార్లు అడిగిన ఇప్పుడు కాదు ఇప్పుడు కాదు అనేవారు...ఒక రోజు నేను కీస్ తీసుకుని స్టార్ట్ చేసేసా ఆది పరుగు స్టార్ట్ చేసింది నేను బండి ఎక్కలేదు దానితో పాటు పరెగెత్తి కాసేపాటికీ బల్బ్ వెలిగి బ్రేక్ వేసి నా కోసమే ఎదురు చూస్తున్న బురద లో పడిపోయాను..పైకి లేచి బండి తీసుకుని ఇంటికి వెళ్ళి అంకల్ మీ బండి బాగాలేదు నాకు ఒద్దు అని కీస్ ఇచ్చెసా..నువ్వు కీస్ ఎప్పుడు తీసుకున్నావ్ అని బయటికి వచ్చి బండి చూసుకుని ఎం జరిగిందో తెలుస్కుని ఒకటే నవ్వు...తర్వాత బండి నేర్చుకోడం మా చెల్లి ని కాలేజ్ దగ్గర డ్రాప్ చేస్తా అని తీసుకెళ్ళి రెండు సార్లు పడేశాను...ఏమైన మా చెల్లికి ధైర్యం ఎక్కువ ఫర్స్ట్ టైమ్ పడ్డా కూడా సెకెండ్ టైమ్ నా బండి ధైర్యం గా ఎక్కింది...ఇంకా తర్వాత భయపడుతూనే ఎక్కుతుంది ఆది వేరే విషయం..
ఫైనల్ గా కాలేజ్ లో నా ఫ్రెండ్ ఉమ కొత్త స్పిరిట్ బండి...నాకు చాలా హెడేక్ గా ఉంది ట్యాబ్‌లెట్ కోసం వెళ్తను అని బండి తీసుకున్న ట్యాబ్‌లెట్ కొని రిటర్న్ అవుతూంటే ముసలి ఆయన ఒకరు అడ్డం వచ్చేశారు సడన్ గా ఆయనకోసం నేను సడన్ బ్రేక్ వేశా నేను కింద బండి నా మీద ఆ ముసలి ఆయన అయ్యో అలా పడిపోయవ్ ఏంటి అని జాలి ...కాళ్ళు పట్టేసింది ..ఆది పాత నొప్పి కింద ఉండిపోయింది ఇప్పటికీ తగ్గలేదు ఎప్పుడైనా గుర్తు చేస్తుంటుంది...
ఇవి నా సాహసాలు...
