గత 15 రోజులుగా నాలో నేను ఎంతో మానసిక సంఘర్షణకి(చాల పెద్ద మాట కదు) లోను అవుతున్న ఇంట్లో ఆమ్మ నాన్నలతో మాటలాడలేదు..తిండి తగ్గించేసా ...తెలుసా 5 గ్రామ్స్ బరువు కూడా తగ్గాను...ఇప్పుడు ఇంత సిల్లీగా రాస్తున్న కానీ నిజంగానే చాల ఫీల్ అయ్యాను అండి...ఫైనల్ గా నిన్న నాకు ఎంతో ఇష్టం అయిన బాబా ఫోటో నా డెస్క్ మీద పెట్టుకున్న మరి పిచ్చి ఆలోచనలు ఎక్కువ అయిపోతున్నాయి అని...అప్పట్నుంచి బాబా వైపు చూస్తున్న అంట సేపు చాల ఓదార్పు గా ఉంది...అసలు చాలా రోజులు అయ్యింది దాన్ని బాగ్ లో పెట్టి డెస్క్ మీద పెట్టుకుందాం అని కానీ మర్చిపొయను పూర్తిగా... నిన్న నాలో నేను ఆలోచించుకుంటున్న ఇప్పుడు నేను వెంటనే నవ్వాలి అంటే నాకు ఇష్టం అయిన పని చెయ్యాలి ఏంటి అది అని...చాటింగ్, బ్రౌజింగ్, రీడింగ్...ఉహు ఏది వర్క్ అవుట్ అవ్వలేదు ఫైనల్ గా బాబా ఫోటో గుర్తు వచ్చింది...ఇప్పుడు నేను చాలా బెటర్ గా ఉన్న....బవిష్యతులో మళ్ళి ఇలాంటి సందర్బం రావచ్చు కానీ నేను మాత్రం ఇంత డెప్రేస్స్ అవ్వను ఖచితం గా ...ఇక్కడ రాసుకోడానికి రిజన్ కూడా అదే ...ఇలాంటి సందర్బం వస్తే చదువుకుంటా ...నా ప్రశ్నలకి ఆలోచనలకి అన్నిటికి సమాధానం దొరికింది..
నన్ను నొర్మల్ గా ఉంచడానికి నా ఫ్రెండ్స్ సింధు, రేణుక, అవంతి, సుష్మ, హేమ సురేష్ గారు వాళ్ళ పనులు మానుకుని మరి నాతో చాట్ చేస్తూ ఎంతో ధైర్యం ని ఇచ్చారు ... మిగతా ఫ్రెండ్స్ కూడా చాలా మంచివారు కానీ నేను ఎవరిని ఇబ్బంది పెట్టలేదు..నా చూట్టూ చాలా మంచి మనుషులు ఉన్నారు..
ఇంట్లో వాళ్ళకి మాత్రం ఎం చెప్పలేదు కంగారు పడతారు అని ఎందుకంటి నేను ఉన్న సందర్బం నా ఫ్రెండ్స్ సహాయం తో బయటపడగలిగేది కాబట్టి...
ఆఖరికి దేవుడే సాయం చేసాడు....
గమనిక : ఈ పోస్ట్ చదివి ఎం అయ్యింది అని అడగవద్దు(అంత లేకపోతే మరి మంచిది)....ఇప్పుడు బాగున్నాను :D
6 comments:
good to hear sirisha...loneliness kills, but you found out a way to overcome...happy for you :)
thanks renu...just way of thinking marchukunna antey...
Naaku ee Baba photo ishtam.. :)
I wish you the best...
:) thank u kalpana
naaku meerevaro teleedu. kani mee way of talking naa swabhavaniki chalaa daggaragaa undi. mee blog opika gaa chadivaanu. nachindi. all d best
@ krishna: thanks
Post a Comment